Απόψεις για την πόλη μου - Άρθρο στις 07.07.2016

Σήμερα επιθυμώ να ανοίξει μια πολύ μεγάλη κουβέντα για την πόλη μας. Μια πόλη που κατά γενική ομολογία πεθαίνει μέρα με την ημέρα. Μια πόλη που μεσουράνησε την δεκαετία του 70 και έχοντας φθάσει στην κορυφή , άρχισε η αντίστροφη μέτρηση χωρίς ποτέ κανένας να μπορέσει να την σταματήσει.

Αν θέλουμε λοιπόν πραγματικά να βοηθήσουμε στην επόμενη μέρα της πόλης αυτής πρέπει όλοι να καθίσουμε με σοβαρές προτάσεις και να σχεδιάσουμε την επόμενη αυτή ημέρα χωρίς προκαταλήψεις και αποκλεισμούς. Πρέπει όμως να δεσμευθούμε όλοι ότι θα συμφωνήσουμε σε ένα πλάνο δυναμικό και χρονικά εξελισσόμενο , το οποίο θα το ακολουθήσουμε με μαθηματική ακρίβεια εις ότι αφορά τον βασικό κορμό του. Προσωπικά πιστεύω ότι για να μπορέσεις να ξεφύγεις από μια εξαιρετικά στάσιμη και μη βιώσιμη κατάσταση πρέπει να δομήσεις ένα προιόν καινοτόμο , στο οποίο να μην υπάρχει ανταγωνισμός και να είναι πολύ δύσκολο για τον ανταγωνισμό να σε φθάσει και να σε προσπεράσει.

Ένα τέτοιο προϊόν λοιπόν θα μπορούσε να ήταν η συνολική πεζοδρόμηση του ιστορικού κέντρου Αγίου Νικολάου από Μαρίνα έως και την γέφυρα σε πρώτη φάση. Αυτό θα μπορούσε να ήταν ο στόχος για την επόμενη δεκαετία ας πούμε. Μέχρι όμως την επίτευξη του στόχου αυτού θα πρέπει να λύσουμε σοβαρά προβλήματα που υπάρχουν για την εφαρμογή του πλάνου αυτού. Σε μια πρώτη και πρόχειρη καταγραφή θα μπορούσα να επισημάνω:

·        Πρόβλεψη οδών ήπιας κυκλοφορίας οχημάτων εντός των ορίων αυτών και πλήρης πεζοδρόμηση όλων των υπολοίπων οδών.

·        Πρόβλεψη για πρόσβαση οχημάτων έκτακτης ανάγκης.

·        Εξεύρεση λύσεων για χώρους στάθμευσης οχημάτων μονίμων κατοίκων περιοχής.

·        Εξεύρεση περιμετρικών χώρων στάθμευσης για επισκέπτες περιοχής.

·        Εξεύρεση λύσης κίνησης επισκεπτών επι της πεζοδρομημένης πόλης.

Αναγνωρίζω ότι τα προβλήματα είναι πολλά , όμως και η πρόκληση μεγάλη. Σίγουρα κάθε αρχή θα είναι και δύσκολη. Πιθανά στην αρχή να υπάρξουν αντιδράσεις , όμως να ξέρετε ότι τα οφέλη θα είναι πολλά. Και για να μετριάσουμε τις επιπτώσεις μπορούμε να σκεφτούμε λύσεις πολλές.

·        Μπορούν να σχεδιασθούν με τέτοιο τρόπο οι οδοί ήπιας κυκλοφορίας , ώστε να διεμβολίζουν την πόλη και τις νυχτερινές ώρες μπορεί να χρησιμοποιηθεί το πάρκινγκ στο λιμάνι , η χωρητικότητα του οποίου θα είναι εμφανής σε πινακίδες προ του πεζοδρομημένου τμήματος και ο επισκέπτης θα γνωρίζει αν θα έχει την δυνατότητα να παρκάρει ή όχι. Επίσης θα μπορέσει να εξασφαλισθεί ελεύθερη πρόσβαση κατά τις νυκτερινές ώρες σε ταξί και οχήματα που θα έχουν κάνει κράτηση σε κατάστημα της περιοχής με εξασφαλισμένο parking στο χώρο του λιμανιού. Όλα αυτά στην περίοδο της ηλεκτρονικής επικοινωνίας όλα λύνονται.

·        Εις ότι αφορά τους κατοίκους της περιοχής , όσοι έχουν θέσεις στάθμευσης στην ιδιοκτησία τους , θα μπορούν να παρκάρουν εκεί , διαφορετικά θα πρέπει να εξευρεθεί ένα δίκτυο χώρων parking που να μπορούν να παρκάρουν έναντι πολύ χαμηλού τιμήματος. Ένα ερώτημα είναι που θα βρεθούν οι χώροι αυτοί , όμως σε περίοδο κρίσεως μπορούν να εξευρεθούν χώροι από τον Δήμο , να προχωρήσουν σε αγορά και εν συνεχεία σε κατεδαφίσεις παλαιών κυρίως κτισμάτων και να προχωρήσουν στον επανασχεδιασμό μιας φιλικής προς τον κάτοικο και επισκέπτη πόλης.

·        Ακριβώς το ίδιο μπορεί να γίνει και περιμετρικά της πόλης ώστε να δημιουργηθούν μεγάλοι χώροι στάθμευσης που θα υποδέχονται τους επισκέπτες και στην συνέχεια είτε με τραινάκι , είτε με ταξί , είτε με οποιοδήποτε άλλο μέσο μαζικής μεταφοράς να οδηγούνται οι επισκέπτες στο κέντρο της πόλης.

Στο δικό μου το μυαλό έχει ωριμάσει η σκέψη ότι αν θέλουμε να επιτύχουμε κάτι οφείλουμε να καινοτομήσουμε και καινοτομήσουμε σημαίνει ότι πρώτιστα οφείλουμε να σχεδιάσουμε , στην συνέχεια να επιλύσουμε προβλήματα εφαρμογής και στην συνέχεια προχωράμε στην υλοποίηση ενός σχεδίου που θα αλλάξει την πόλη ριζικά. Όμως στόχος δεν θα είναι να αλλάξει μόνο την πόλη αλλά και τους κατοίκους της. Να αλλάξει τις ισορροπίες σε ένα κοινωνικό ιστό που καταρρέει , σε ένα κοινωνικό ιστό που τουλάχιστον όσα χρόνια γνωρίζω εγώ ήταν ατάκτως δομημένος και κατακερματισμένος. Σε μια πόλη που περπατάς έχεις την δυνατότητα να συνομιλήσεις με συμπολίτες σου , να ανταλλάξεις απόψεις , να βρεθείς κοινωνικά μαζί τους , να βρεις όλα αυτά που σε ενώνουν και να ξεχάσεις όλα αυτά που σε χωρίζουν.

Όλα αυτά είναι προσωπικές μου σκέψεις. Θα ήθελα με εξαιρετικό ενδιαφέρον να διαβάσω και τις δικές σας. Μπορεί στην παρούσα φάση να μην συμμετέχω στα κοινά της πόλης , αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είμαι ενεργός πολίτης , δεν αγαπάω την πόλη μου και δεν σταματάω να ονειρεύομαι την επόμενη μέρα που θα ζήσουν – πιθανά – και τα παιδιά μου. Ας ανοίξουμε ένα παράθυρο στον διάλογο , ας πούμε τις απόψεις μας , ας κοιτάξουμε στο μέλλον χωρίς παρωπίδες και με δίψα για ένα καλύτερο αύριο. Η σημερινή εικόνα δεν μας τιμά , δε σημαίνει όμως ότι η κατάσταση θα αλλάξει αυτόματα και χωρίς πολύ καλό σχεδιασμό , όραμα και πάθος. Επίσης δε σημαίνει ότι μέμφομαι προηγούμενες ή τωρινές Δημοτικές Αρχές. Ας ξεπεράσουμε την καχυποψία και ας βάλουμε όλοι το λιθαράκι που μας αντιστοιχεί για το καλό της πόλης αυτής. Ας το προσπαθήσουμε. Ας προσπαθήσουμε γιατί μόνο αν το θελήσουμε μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα. Αλλιώς κάποια μέρα θα φύγουμε από την ζωή και θα έχουμε αφήσει μόνο μιζέρια ως παρακαταθήκη στην επόμενη γενιά. Το αξίζουν ;